To już kolejny rok, kiedy uczniowie klas lekkoatletycznych brali udział w zimowym obozie sportowym. Pomimo pogody, która w tym roku nie rozpieszczała miłośników śnieżnych zabaw, naszym uczniom udało się szusować na tatrzańskich stokach, trenować w wysokogórskim klimacie i wygrzewać się w ciepłych, podhalańskich termach. Zgromadzona energia musi wystarczyć na całe półrocze. Na kolejne ładowanie baterii na obozie, trzeba będzie poczekać od lata.
14 lutego 2024 r. obchodziliśmy w naszej szkole Dzień Świętego Walentego, patrona miłości, popularnie zwany walentynkami. W tym dniu w klasach 1-3 już od rana panowało ogromne poruszenie, a nasi uczniowie ubrani byli na czerwono lub mieli jakiś element ubioru w tym kolorze. Została też zorganizowana specjalna „poczta walentynkowa”, za pomocą której można było przekazać życzenia swoim sympatiom czy przyjaciołom w postaci kartek walentynkowych. W dniu Świętego Walentego korespondencja ta została doręczona do adresatów. Walentynki przyniosły naszym uczniom wiele emocji. Dzień ten jest wspaniałą okazją, aby przypomnieć sobie, jak ważna jest serdeczność i życzliwość.
Walentynki – coroczne święto zakochanych, ale przecież tego dnia świętują nie tylko zakochani. To również święto sympatii, przyjaźni i dobrych relacji z innymi. Z tej okazji Samorząd Uczniowski przygotował „POCZTĘ WALENTYNKOWĄ”. Każdy mógł wrzucić do specjalnej skrzynki kartki walentynkowe z życzeniami, miłymi słowami lub wierszykami. Skrzynka czekała już przed feriami zimowymi na walentynkowe kartki, które w środę 14 lutego trafiły do adresatów. Na następne walentynki zapraszamy za rok, a miłość, radość i uśmiech niech nam towarzyszą każdego dnia.
Koniec stycznia w naszej szkole to czas wspomnień o „Czapkinsie”. Tomasz Mackiewicz kiedyś chodził do tej naszej szkoły, jest jej absolwentem. Dziś, po sześciu latach od Jego wyprawy na Nanga Parbat, z której niestety nie wrócił przypomnieliśmy postać Tomka naszym uczniom – młodym ludziom, w większości uczniom oddziałów sportowych, uczniom, którzy na co dzień przekraczają granice – bólu, wysiłku, zmęczenia, zniechęcenia, sukcesu, porażki, odczuć związanych z tym, że ktoś jest lepszy, że ja teraz jest najlepszy. Jak uporządkować te wiadomości i odpowiedzieć na pytanie: kim był Tomasz Mackiewicz? Przemysław Pietroń, znajomy Tomasza, powiedział: „On był o pułap wyżej niż cała szara rzeczywistość. Dużo w życiu przeszedł i zrozumiał, co jest ważne i co ważniejsze.” Tomasz Mackiewicz to człowiek, dla którego pasja oznaczała życie, oznaczała wolność. Według Niego „Życia nie mierzy się sumą oddechów, ale ilością chwil, które zapierają dech…”.
Dlaczego o tym wspominamy? Ponieważ są ludzie, którzy chcieliby, aby pamięć o Nim trwała. Są oni koleżankami i kolegami z klasy Tomasza Mackiewicza. Byli uczniami Szkoły Podstawowej nr 7 w Częstochowie i mimo upływu lat i różnych dróg życiowych utrzymywali ze sobą kontakt. Ich życzeniem było uczcić pamięć Tomasza Mackiewicza poprzez zawieszenie tablicy pamiątkowej na murach naszej szkoły, której byli absolwentami.
Jest nam niezmiernie miło, że jak co roku byli razem z nami zaproszeni goście – pan Witold Mackiewicz, tato Tomasza oraz koledzy ze szkolnej ławy „Czapkinsa”. Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim za przybycie i wspólne wspomnienie Tomasza Mackiewicza, polskiego himalaistę, który pokochał Nanga Parbat i patrzy na nas z jej szczytu.
This Website is committed to ensuring digital accessibility for people with disabilitiesWe are continually improving the user experience for everyone, and applying the relevant accessibility standards.
